خط محور های زیادی کشیدم
زیادی کشیدم
امتدادهای نا متناهی را پی در پی کشیدم
پی در پی کشیدم
بنگر که زمین هم پوست می اندازد
سرمای سهمگین سوز آور سنگین سرد غربت:
سلام استخوان های مغز انسان!
راه؛
طولانی بود
اولین ایستگاه برگشت
شب بود
زن بود
درد بود
پ ن:به احترام پاییز سکوت
