من یاد خواهم گرفت که آرزوهایم را در سقف نا ممکن ترین مهالات بیاموزم...
و بخند به تاب خوردنش!
میخوای بازدید وبلاگت چند برابر بشه؟؟؟فقط بیا تو "تیرباکس" عضو شو و لینکتو بذار.بعد کد لینک باکسو بذار تو وبلاگت تا بعد از چند روز بازدید وبلاگت چندبرابر بشه
بهش میگم.صاحبش نیست.
درود، فیلی شدم. با یک a ی اضافه انتهای آدرسم هستم.
من مطمئنم هرگز این رو یاد نخواهی گرفت...این در حد یک جمله که از ذهنت گذشته باقی میمونه...
همه چی مثل یه موج میاد و میره.شایدم برگرده و دوباره بره.تا حالا استادیوم رفتی!اونجوری.
لبخند میزنم...لبخند احمقانه به تمامی ارزوهایم در سقف نا ممکنترین ها..
می خندییییم .
گفتی بخند، خندیدم.../
`احساس میکنم به همه آرزوهایم رسیده اموقتی که از همه آرزوهایم دست بر میدارم`مجید رفعتی
کار خوبی میکنی فرشاد...یاد بگیر!!منم می خندم...
می خندیم
ارزوی محال دیگه اره؟!!!
شاید بهتر باشه بشینیم و مات به تاب خوردنش خیره بشیم
فکر میکنم یکم غلط تایپی داره :اسمن یاد خواهم گرفت که آرزوهایم را در سقف نا ممکن ترین مهالات( بیاموزم)... ؟ یا بیاویزم؟ و (بخند) به تاب خوردنش ؟ یا بخندم؟ضمناْ : ...محالات* این کامنت رو حذف کن لطفا چون خصوصی نداری ...
نه درسته همه چی...ئر ضمن پاک نیز نمیشود...در ضمن خصوصی داره...
مرگِ آرزوها.روی سقف بلندترین کلیسای شهر.
کلیسای بی سقف...
تنها اروزی محال محال ـ
خود محال محالٍ
آروزوهایت را محال تر کن دور تر از خودت ...آنقدر که اگه کمی بهش نزدیک شدی ...فقط کمی خوشحال باشی...آرزو رسیدنی نیست....
رسیدن بهش شیرین...ولی تلخ
چی انتظار داشتی؟آرزو فقط آرزوئههمین!
میخوام نباشه این آرزو...
خوب که مشقامونو دوره کنیم ولی یادمون نره .
مشقامم آویزون کردم...
سلااااااام شطمر مطوری عسیسم خوفی؟؟؟آپم خوشحال میشم بیای بهم سر بزنیفعلابوووسسسسس شکلاتیباییی
این چرتو پرتا رو از کجات در میاری ؟!!!
لذت بردم از این کامنت...اگه دقیقا میخوای بدونی از کجا میارم حد اقل یه آدرس بذار آقا...منتظرم...
آخرش هم کنده میشود از سقف و زیر آوار جایی برای نفس نیست
اگه کنده شه که خوبه بهش میرسیم...
میخوای بازدید وبلاگت چند برابر بشه؟؟؟
فقط بیا تو "تیرباکس" عضو شو و لینکتو بذار.
بعد کد لینک باکسو بذار تو وبلاگت تا بعد از چند روز بازدید وبلاگت چندبرابر بشه
بهش میگم.صاحبش نیست.
درود، فیلی شدم. با یک a ی اضافه انتهای آدرسم هستم.
من مطمئنم هرگز این رو یاد نخواهی گرفت...این در حد یک جمله که از ذهنت گذشته باقی میمونه...
همه چی مثل یه موج میاد و میره.شایدم برگرده و دوباره بره.تا حالا استادیوم رفتی!اونجوری.
لبخند میزنم...لبخند احمقانه به تمامی ارزوهایم در سقف نا ممکنترین ها..
می خندییییم .
گفتی بخند، خندیدم.../
`احساس میکنم به همه آرزوهایم رسیده ام
وقتی که از همه آرزوهایم دست بر میدارم`
مجید رفعتی
کار خوبی میکنی فرشاد...
یاد بگیر!!
منم می خندم...
می خندیم
ارزوی محال دیگه اره؟!!!
شاید بهتر باشه بشینیم و مات به تاب خوردنش خیره بشیم
فکر میکنم یکم غلط تایپی داره :اس
من یاد خواهم گرفت که آرزوهایم را در سقف نا ممکن ترین مهالات( بیاموزم)... ؟ یا بیاویزم؟
و (بخند) به تاب خوردنش ؟ یا بخندم؟
ضمناْ : ...محالات*
این کامنت رو حذف کن لطفا چون خصوصی نداری ...
نه درسته همه چی...
ئر ضمن پاک نیز نمیشود...
در ضمن خصوصی داره...
مرگِ آرزوها.روی سقف بلندترین کلیسای شهر.
کلیسای بی سقف...
تنها اروزی محال محال ـ
خود محال محالٍ
آروزوهایت را محال تر کن دور تر از خودت ...آنقدر که اگه کمی بهش نزدیک شدی ...فقط کمی خوشحال باشی...آرزو رسیدنی نیست....
رسیدن بهش شیرین...ولی تلخ
چی انتظار داشتی؟
آرزو فقط آرزوئه
همین!
میخوام نباشه این آرزو...
خوب که مشقامونو دوره کنیم ولی یادمون نره .
مشقامم آویزون کردم...
سلااااااام شطمر مطوری عسیسم خوفی؟؟؟
آپم خوشحال میشم بیای بهم سر بزنی
فعلا
بوووسسسسس شکلاتی
باییی
این چرتو پرتا رو از کجات در میاری ؟!!!
لذت بردم از این کامنت...
اگه دقیقا میخوای بدونی از کجا میارم حد اقل یه آدرس بذار آقا...
منتظرم...
آخرش هم کنده میشود از سقف و زیر آوار جایی برای نفس نیست
اگه کنده شه که خوبه بهش میرسیم...